Wednesday 5 March 2008

Άνθρωποι

Σκηνή πρώτη:

Κυριακή βράδυ, επιστρέφοντας στο Λονδίνο, μπροστά μας 400 μίλια, το ντεπόζιτο άδειο. Βενζινάδικο πουθενά. Αφήνουμε τον αυτοκινητόδρομο, στο κέντρο της Γλασκώβης, η πόλη ετοιμάζεται για ύπνο, η λυχνία αναβοσβήνει.

Δύσκολο να βρεις βενζινάδικο στο κέντρο της πόλης, κάθε πόλης. Σταματάμε σε φανάρι, ρωτάμε τον ταξιτζή. Αυτός θα ξέρει. Χωρίς πολλά λόγια μας κάνει νεύμα να τον ακολουθήσουμε. Δύο - τρία χιλιόμετρα μέσα στη Γλασκώβη, ο Ζ. από τη θέση του συνοδηγού πλάθει διάφορα με το νου του, μάλλον θα φταίει το παρελθόν του ως μπάτσος.
Ξαφνικά φαίνεται το βενζινάδικο. Ανακούφιση, χαρά. Σκεφτόμαστε ότι ο ταξιτζής θα θέλει να γεμίσει κι αυτός...Φτάνουμε, μπαίνει μέσα με το ταξί του, σα να μας υποδεικνύει το σημείο που θα βάλουμε βενζίνη κάνει έναν ελιγμό και χάνεται μες τη νύχτα...Δεν προλάβαμε να τον ευχαριστήσουμε, μέχρι και ένα συμβολικό ποσό θέλαμε να του δώσουμε. Δε συναντάς τέτοιους ανθρώπους κάθε μέρα. Κάθε νύχτα...

Σκηνη δεύτερη:

Σ' ένα αυτοκίνητο με τρύπιο ψυγείο, ένα πρωί του Ιουλίου, στην Κύπρο, με 40 βαθμούς, ένας Άγγλος, μια Καναδέζα κι εγώ. Προορισμός η Αμμόχωστος και το κάστρο της Καντάρας. Περνάμε στα κατεχόμενα/στη Βόρεια Κύπρο/διαλέγετε εσείς το όνομα, το αμάξι δεν αντέχει, ο κάμπος της Μεσαορίας ξερός κι αφιλόξενος, θα ήταν πολύ δύσκολο να πολεμούν εκείνο το καλοκαίρι του 74 σ'αυτά τα χώματα, σκέφτομαι. Λίγο πριν την Αμμόχωστο το ψυγείο παραδίδει το πνεύμα. Εργοστάσιο γεωργικών προϊόντων στα 5 μέτρα. Τυχεροί μες την ατυχία μας. Άνθρωποι ταλαιπωρημένοι με τα πρόσωπα σκαμμένα από τη ζωή, τη δουλειά όμως χαμογελαστοί, φιλόξενοι. Βλέπουν τις πινακίδες από το νότο, συνεννούμαστε στα Τουρκικά, φέρνουν νερό για το αυτοκίνητο, προσπαθούν να βοηθήσουν. 'Αδικος κόπος. Μέχρι να έρθει μηχανικός, στο κουζινάκι του εργοστασίου, καφές κυπριακός - έτσι τον λένε σ'αυτά τα μέρη - και νερό δροσερό, και αναψυκτικά. Και κουβέντες, "από που είστε", "που πάτε". Η ώρα περνάει, μεσημέριασε. Πιλάφι και γιαούρτι και κρύο καρπούζι, δε γίνεται να φάνε και να μη κοπιάσουμε στο τραπέζι τους. Κι άλλος καφές. Και τα μάτια, διστακικά στην αρχή, θέλουν να δουν και ν'ακούσουν. Και οι γλώσσες λύνονται. "Εχασα το 74 τ'αδέρφια μου". "Ο Μεχμέτ από δω, είναι 25 χρόνια σ'αυτό τον τόπο, γιατί να φύγει". Δεν ξέρω. Πάντα στην Κύπρο, αργά ή γρήγορα θα μιλήσεις για τα παλιά. Εκεί στο βορρά δεν ζουν τέρατα με ουρές και σουβλερά δόντια. Η "δήθεν απομόνωση των Τουρκοκυπρίων" (έτσι λένε τα δελτιά ειδήσεων στη Νότια Κύπρο) κράτησε καθαρό και αναλλοίωτο το χαρακτήρα των ανθρώπων. Έτσι ήταν κι ο λαός μας πριν 20 χρόνια;

Ο μηχανικός δε βλέπει μέλλον για το αυτοκίνητο. Είναι 3 το μεσημέρι, οι φίλοι από τη Λευκωσία έρχονται να μας παραλάβουν, ευτυχώς γιατί οι "οικοδεσπότες" μας πρέπει να κλείσουν και να πάνε σπίτια τους, σχεδόν ντρέπονται που μας λένε ότι πρέπει να φύγουμε. Χειραψίες, και καλοσυνάτες κουβέντες. Το αυτοκίνητο είναι εκεί, παρατημένο μες τα χόρτα, μια βδομάδα μετά. Ο Σαμ έκανε βδομάδες πολλές να το σηκώσει.

Δε συναντάς τέτοιους ανθρώπους κάθε μέρα

Monday 3 March 2008

Σ'αγαπάω, μ'ακούς;

Δε γράφω που δε γράφω τίποτα εσχάτως, η Φαίη με βγάζει και πάλι από το αδιέξοδο.

Μου ζήτησε λοιπόν ένα - δυο τραγούδια, ένα με ανδρικά κι ένα με γυναικεία φωνητικά, με τα οποία θα ήθελα να πω το σ'αγαπώ στην αγπημένη μου, όταν και αν.

Κι εγώ σκέφτηκα δύο τραγούδια Ισπανικά. Μόνο που τώρα που τελείωσα την ανάρτηση (και πάλι εξακολουθεί να είναι κάπως ατσούμπαλη) διαπιστώνω ότι πρόκειται για δύο τραγούδια αγάπης που όμως αναφέρονται σε χαμένες αγάπες. Βέβαια και πάλι είναι ένας τρόπος να πεις σ'αγαπώ αλλά παρά το κλάμα και το ρομάντζο μάλλον δεν πετυχαίνουν το σκοπό τους.

Οπότε μάλλον αυτά θα ήταν τα τραγούδια που θα έλεγα στην αγαπημένη μου (όταν και αν) για να το ξανασκεφτεί και να μη με παρατήσει. (Τι, κι αν δεν ξέρει Ισπανικά; Σιγά, εκεί θα κολλήσουμε τώρα;)
Επειδή όμως είναι κρίμα να το σβήσω ή να το κρατήσω στο αρχέιο ετοιμάστε τα ξυραφάκια κι ακούστε τα:




Aπό την ταινία του Αλμοδόβαρ "Ψηλά Τακούνια" το Piensa en mi (Σκέψου εμένα)
Στίχοι Agustin Lara, τραγουδάει η εκπληκτική Luz Casal.
(Η μετάφραση δική μου)

Si tienes un hondo penar
piena en mi
si tienes ganas de llorar, piensa en mí
ya ves que venero tu imagen divina
tu párbula boca que siendo tan niña
me enseñó a besar

Piensa en mí cuando sufras
cuando llores, también, piensa en mí
cuando quieras quitarme la vida
no la quiero, para nada,
para nada me sirve sin ti.


Aν θέλεις να πονέσεις, σκέψου εμένα
Αν θέλεις να κλάψεις, σκέψου εμένα
Bλέπεις πια ότι λατρεύω τη θεική σου μορφή
το μικροσκοπικό σου στόμα που μ'εμαθε πως να φιλάω

Σκέψου εμένα όταν υποφέρεις
Όταν κλαις και πάλι σκέψου εμένα
Όταν θέλεις να μου πάρεις τη ζωή
Δεν τη θέλω, δε μου χρησιμεύει σε τίποτα
Χωρίς εσένα

Κι ένα ακόμα,

Miguel Bosé, Si Tú No Vuelves (Aν δε γυρίσεις)





Si tú no vuelves
se secarán todos los mares
y esperaré sin ti
tapiado al fondo de algún recuerdo

Si tú no vuelves
mi voluntad se hará paqueña...
Me quedaré aquí
junto a mi perro espiando horizontes

Si tú no vuelves
no quedarán más que desiertos
y escucharé por si
algún latido le queda a ésta tierra

Que era tan serena
cuando me querías
habia un perfume fresco que yo respiraba
era tan bonita, era así de grande
no tenía fin...

Y cada noche vendrá una estrella
a hacerme compañía
que te cuente cómo estoy
y sepas lo que hay
Dime amor, amor, amor
estoy aqui ¿no ves?
Si no vuelves no habrá vida
no sé lo que haré

Si tú no vuelves
no habrá esperanza ni habrá nada
Caminaré sin tí
con mi tristeza bebiendo lluvia

και η μετάφραση στα Αγγλικά:

If you don't come back
all the seas will get dry
and I'll wait without you
Walled in at the end of a memory.

If you don't come back
my volition will get small...
I'll stay here
next to my dog, spying horizons.

If you don't come back
Only deserts will remain
and I'll listen just in case
this earth has still some beats

It [the earth] was so calm
when you loved me
there was a fresh perfume I inhaled
It [the earth] was so beautiful, it was so big
it had no end...

And every night a star will come
to keep me company
to tell you how I am
so you'll know how things are going
Tell me, my love, my love, my love
I'm here, don't you see?
If you don't come back, there will be no life
I don't know what I will do.

If you don't come back
there will be no hope, nothing
I'll walk without you
with my sadness, drinking rain.

Αν και ξέρω ότι θα στραβώσει με την πάρτη μου, το μπαλάκι πάει στο μοναδικό βέβαιο αναγνώστη που δεν έχει συμμετάσχει στο συγκεκριμένο παιχνίδι, και δεν ειναι άλλος από την Ελένη