(ναι, ξέρω ο τίτλος είναι πολύ "κλισέ" αλλά ταιριάζει ταμάμ με το περιεχόμενο)
Λοιπόν, είναι Κυριακή βράδυ και νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη ώρα για ένα πόστ με θέμα τις Κυριακές.
Αν και μέχρι σήμερα στη ζωή έχω εργαστεί μόνο δύο χρόνια σε δουλειές με ωράριο γραφείου, αυτές που ορίζουν τη ζωή σου από το πρωί της Δευτέρας μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής ώστε το βράδυ της Κυριακής να αισθάνομαι ότι σύντομα τελειώνει το σαββτοκύριακο, ωστόσο οι Κυριακές μου προξενούσαν πάντοτε ένα ακαθόριστο άισθημα μελαγχολίας. Πέρα από τις συνηθισμένες αιτίες (μια βδομάδα ακόμα πέρασε, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, πάλι δεν πρόλαβα να τακτοποιήσω το δωμάτιο, πλύνω το αυτοκίνητο κλπ κλπ), ο λόγος που οι Κυριακές προεξενούν παρόμοια ασιθήματα σε πολύ κόσμο νομίζω ότι έχουν να κάνουν με τα σχολικά χρόνια.
Η Κυριακή ήταν συνήθως η μοναδική μέρα της εβδομάδας που δεν είχαμε καμία υποχρέωση: μαθήματα μουσικής, μπαλέτο (για τις δεσποινίδες), φροντιστήρια ξένων γλωσσών και αργότερα πανελληνίων, καράτε τζούντο, μπάσκετ κλπ. Θεωρητικά πάντα μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε εμείς: να δούμε τηλεόραση, να παίξουμε μέχρι to βράδυ, να χαζολογήσουμε τελοσπάντων χωρίς τύψεις και ενοχές. Προς το απόγευμα όμως πάντα κάποιος θα ρωτούσε: "έκανες τα μαθήματά σου; Όλα; Και τα μαθηματικά; Δεν έχεις διαγώνισμα άυριο;" Κι εκεί κάπου τελείωνε η μαγεία της Κυριακής...Από το απόγευμα, ίσως νωρίς το μεσημέρι, μία σκέψη θα είχα στο μυαλό...τι ακολουθούσε την επόμενη μέρα...Ακόμα κι όταν ήμουν απογευματινός κι είχα θεωρητικά χρόνο να αποτελειώσω τα Νέα Ελληνικά και να πασαλείψω τη Γεωγραφία...
Αργότερα, στα φοιτητικά χρόνια η ποιότητα της Κυριακής είχε άμεση σχέση με την αξία του Σαββατόβραδου. Αν είχε προηγηθεί ενδιαφέρουσα βραδιά και συνοδευόταν από αξιόλογες γνωριμίες τότε όλη η Κυριακή αποκτούσε αυτομάτως ενδιαφέρον και περιεχόμενο.
Όταν πλέον ξεκινήσει η εποχή της εργασίας ο προηγούμενος όρος εξακολουθεί να ισχύει αλλά η Κυριακή πλέον μετατρέπεται στη μοναδική όαση της εβδομάδας...την ημέρα που αφιερώνεις στον εαυτό σου και σ'αυτούς που αγαπάς. Μόνο που είναι πολύ μικρή για να χωρέσει ένα τόσο σημαντικό καθήκον...Να προλάβεις να διαβάσεις τις τρεις κυριακάτικες εφημερίδες που αγόρασες (καλά να πάθεις, ας αγόραζες μία μόνο), να δεις το dvd που δανείστηκες μια βδομάδα πριν, να πας στο σινεμά, να δεις τους κολλητούς σου, να μαγειρέψεις ένα φαγητό της προκοπής και πάει λέγοντας.
Υπάρχει και η Κυριακή της εκδρομής - βόλτας...Όπου επιστρέφοντας στο σπίτι έπειτα από ένα ονειρικό σαββατοκύριακο είσαι μεν πλήρης αλλά το απόβραδο της Κυριακής σηματοδοτεί το τέλος του ονείρου.
Η αγαπημένη ώρα της Κυριακής για μένα είναι το μεσημεράκι. Και περιλάμβανει ένα καλό κυριακάτικο φαγητό (ψητό στο φούρνο κατά προτίμηση) και βόλτα για καφεδάκι αμέσως μετά. Βέβαια προϋπόθεση για όλα αυτά να ξυπνήσω σχετικά νωρίς, κάτι που εξαρτάται άμεσα από το Σαββατόβραδο. Γι αυτό μου είναι αδιανόητο να είναι ανοιχτά τα καταστήματα σαν να είναι εργάσιμη ημέρα, όπως γίνεται στη Βρετανία...Θυμάμαι πριν από χρόνια ήμουν φιλοξενούμενος ενός φιλικού ζευγαριού στην Τουρκία, όπου επίσης τα καταστήματα είναι ανοιχτά τις Κυριακές. Περάσαμε όλη την ημέρα σ'ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο κι εγώ δε θυμάμαι πόσες ώρες στο αυτοκίνητο να πάμε και να ΄ρθουμε. Βέβαια τα παιδιά ήταν νιόπαντροι και εργαζόμενοι οπότε το να είναι ανοιχτά τα καταστήματα την Κυριακή μάλλον τους εξυπηρετεί...Παρ' όλα αυτά η Κυριακή πρέπει να είναι χαλαρή μέρα. Αρκεί που με πνίγει η μελαγχολία από το απόγευμα και μετά...
Βέβαια υπάρχουν πολλές όψεις της Κυριακής: η αθλητική ας πούμε, που περιλαμβάνει βόλτα στο γήπεδο ή παρακολούθηση του αγώνα από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, καλοκαιρίνη με μίνι-εκδρομή για μπάνιο στη θάλασσα όπως επίσης και οι Κυριακές "υπόσχεση-δέσμευση", με άλλα λόγια οι Κυριακές εκείνες όπου υπόσχεσαι στον εαυτό σου και ενίοτε και στους άλλους ότι από Δευτέρα θα κάνεις δίαιτα, θα πλένεις τα πιάτα, θα βγάζεις εσύ το σκύλο βόλτα και άλλα τέτοια. Γι αυτό όμως αφενός μεν έχει ήδη τραγουδήσει ο Αλκίνοος (Της Κυριακής τα όνειρα ζουν ως το μεσημέρι) αφετέρου δε αποτελούν αφορμές για μελλοντικα σχόλια.
Καλή εβδομάδα σε όλους
(Eυχαριστώ την Κ. για τη λεπτομέρεια από πίνακα του Α.)
