The Christmas Trilogy ΙII. H Ευρωπαϊκή τουρνέ

Αγαπητοί μου,

το μουτσάκος.μπλογκσποτ.κομ ολοκληρώνει σήμερα (άντε καιρός ήτανε) την υπερπαραγωγή The Christmas Trilogy. Το τρίτο και τελευταίο μέρος έχει τίτλο "Ευρωπαϊκή τουρνέ".

Για κάποιο δυσεξήγητο λόγο λίγο πριν τα Χριστούγεννα με πιάνει μια τάση φυγής (καθόλου δυσεξήγητος δεν είναι αλλά δεν είναι ώρα για ψυχανάλυση). Το Δεκέμβριο του 2001 ας πούμε, μερικούς μήνες αφού παρέδωσα την εργασία του μεταπτυχιακού μου και ετοιμαζόμουν να μπω φαντάρος αποφάσισα να κάνω μια περιοδεία σε Λονδίνο και Βερολίνο - λες και θα πήγαινα φαντάρος στο Αφγανιστάν και θα ξανάβλεπα την Ευρώπη μετά από δεκαετίες. Τέλοσπάντων. Πρώτος σταθμός της τουρνέ Μουτσάκος 2001 - Σύντομα στην πόλη σας - ήταν το Λονδίνο οπου θα έμενα στο σπίτι του Χ. Βέβαια ο Χ θα επέστρεφε στην Αθήνα για τα Χριστούγεννα κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να αναζητήσω εναλλακτική παρέα...Στο Λονδίνο οι επιλογές μου περιορίζονταν σε 2 καλούς φίλους που όμως επειδή ήταν αμφότεροι μουσουλμάνοι και τα Χριστούγεννα τα είχαν χεσμένα, οι προοπτικές δεν ήταν ιδιαιτέρως ευοίωνες.

Ωραία σκέφτηκα, θα πάω στη φίλη μου τη Μάρθα στο Άμστερνταμ. Η Μάρθα ήταν γειτονισσά μου στην εστία στο Λονδίνο την προηγούμενη χρονιά και παρακολουθούσε ένα πρόγραμμα σε κάποια μουσική σχολή του Αμστελόδαμου. Στο τηλέφωνο είτε δεν ήμουν σαφής ή η ίδια δε φανταζόταν το θράσσος μου να πάω να της κατσικωθώ χριστουγεννιάτικα κι έτσι ευγενικά μου έδωσε να καταλάβω ότι είχε αλειμμένες υποχρεώσεις.

Χωρίς να πτοηθώ αναζήτησα εναλλακτικές λύσεις. Μια και δυο πήρα τηλέφωνο τη φίλη μου τη Marjo, γειτόνισσα επίσης στην εστία από τη χρονιά του Βερολίνου. Η Μάριο (κάπως έτσι προφέρετεται) έμενε με το φίλο της στο Νάιμεγκεν, μια πόλη στα γερμανο-ολλανδικά σύνορα. Να 'ναι καλά η κοπέλα με φιλοξένησε αλλά μόνο για δύο μέρες καθότι το ημερολόγιο έδειχνε ήδη 20/12 και θα έφευγε προκειμένου να κάνει Χριστούγεννα με τους δικούς της.

Επόμενος σταθμός της περιοδείας το Ντύσσελντορφ της Γερμανίας όπου μένει η ξαδέρφη μου με το Γερμανό συζυγό της. Βόλτα στην Κολωνία, χριστουγεννιάτικο παζάρι. Όλα όμορφα κι ωραία. Ήταν όμως ήδη 23 Δεκεμβρίου και έπρεπε και αυτοί να φύγουν για το Ανόβερο όπου θα γιόρταζαν με τα πεθερικά της. (όλες οι πόρτες της ζωής έκλειναν η μία μετά την άλλη στα μούτρα μου).

Έτσι λοιπόν, καθοδόν προς το Ανόβερο με άφησαν στο μαγευτικό Μπίλεφελντ απ' όπου πήρα το τρένο για το Βερολίνο. Στο μεταξύ άριχσε να χιονίζει και σταμάτησε μόνο αφού έφτασα μετά από έξι ώρες (Πήρα το αργό τρένο για να απολάυσω τη διαδρομή. Στην πραγματικότητα είχα μείνει ταπί και ψύχραιμος).

Το Βερολίνο το αγαπάω πολύ γιατί πέρασα δέκα απίστευτους μήνες εκεί ως φοιτητής. Δύο χρόνια αργότερα, με μόνο έναν φίλο πια να έχει απομείνει και την πόλη να έχει παραλύσει από τη συνεχή χιονόπτωση, προοπτικές για φαντασμαγορικά Χριστούγεννα απλώς δεν υπήρξαν ευθύς εξαρχής.

O φίλος που ανέλαβε το έργο της φιλοξενίας ήταν ο Ι., Παλαιστίνιος , παιδί μάλαμα, αλλά είχε επίσης, ως μουσουλμάνος χεσμένα τα Χριστούγεννα. 'Η μάλλον και αυτός, σαν κι εμένα δεν ήταν στα καλύτερα του. Την παραμονή πήγαμε μετα δυσκολίας λόγω της χιονοθύελλας για προμήθειες στο σούπερμαρκετ. Έπειτα κλειστήκαμε μέσα, η εστία ήταν άδεια, για την ακρίβεια γνώρισα μόνο αδιάφορη (έως κακάσχημη) Βουλγάρα (μα καλά, γιατί όλες οι Βουλγάρες που γνωρίζω εγώ είναι είτε μικροσκοπικές έιτε άσχημες; Που είναι οι πραγματικές Βουλγάρες;) και μια εξίσου αδιάφορη Λιθουανή. Την ημέρα των Χριστουγέννων ο Ι. κοιμόταν διαρκώς κι εγώ έβλεπα ταινίες μεταγλωτισμένες στα Γερμανικά. Τώρα που το σκέφτομαι, η έξοδος στο σινεμά μετά από κλεισούρα 36 ωρών ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να μου συμβεί. Μάλιστα θυμάμαι είδαμε στην κανονική βερσιόν, στ' Αγγλικά το πρώτο μέρος του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και πολύ μου άρεσε. Εμ, αν έχεις περάσει 2 μέρες σαν στο Κωσταλέξι όλα σου φαίνονται όμορφα!

Την επομένη έφυγα για Λονδίνο εν μέσω σφοδρής χιονοθύελλας. Έτσι κάπως ολοκληρώθηκε η τουρνέ και είναι μάλλον δέιγμα αντοχής ότι δεν κατέφυγα στα αντικαταθλιπτικά τις. Για να αποδειχθεί ότι δε μαθαίνω από τα λάθη μου επανέλαβα μια χριστουγεννιάτικη τουρνέ σε Ολλανδία - Γαλλία δύο χρόνια αργότερα αλλά επειδή κι εσείς κουραστήκατε κι εμένα κλείνουν τα μάτια μου από τη νύστα, θα το αναλύσουμε σε άλλο ποστ.

Σας εύχομαι ό,τι επιθυμείτε

και υπομονή! Γιορτές είναι, θα περάσουν.