Μια νύχτα στο Μαρόκο λαχτάρησα να ζήσω

Αγαπημένοι μου αναγνώστες,
φίλες και φίλοι,
αγαπητέ Θάναση,

το μουτσάκος.μπλογκσποτ.κομ εγκαινιάζει από σήμερα τη στήλη "Γυρίζοντας τον κόσμο". Η στήλη θα εμφανίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα (όποτε έχει όρεξη ο υπογράφων).

Πρώτο θέμα της στήλης το Μαρόκο, ή καλύτερα, το Μαρακές.

Ο υπογράφων βρέθηκε στο εξωτικό Μαρακές πρόσφατα και όσα είδε ταίριαζαν κατά 50% με όσα είχε φανταστεί.

Το αεροσκάφος προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο και απ'το αεροπλάνο μπόρεσα διακρίνω ομοιόμορφα χαμηλά σπίτια και πολλούς φοίνικες. Μπροστά στον τερματικό σταθμό που ανακαινίζεται για να υποδεχθεί ακόμα περισσότερους ευρωπαίους τουρίστες που καταφθάνουν με φτηνές ως επί το πλείστον πτήσεις για να ανακαλύψουν τη λάγνα αραπιά, ένας βαριεστημένος υπάλληλος με λευκή κελεμπία περιστρέφεται πάνω σε μια καρέκλα γραφείου. Ο καιρός είναι ζεστός και υγρός και ξαφνικά το Λονδίνο φαντάζει πολύ μακριά.





Το Τζεμάα ελ Φνα



Όλα τα λεφτά στο Μαρακές είναι η παλιά πόλη ή μάλλον η κεντρική της πλατεία που ονομάζεται Djemaa el Fna. Είναι το κέντρο της οχυρωμένης πόλης, τόπος συνάντησης, αποτελεί την κύρια πρόσβαση στα "σουκ", τις αγορές του Μαρακές και κυρίως αλλάζει δραματικά όψη όταν πέσει η νύχτα.

Από μια ήσυχη πλατεία, γεμάτη τουρίστες και καροτσάκια που πουλάνε φρεσκοστυμενο χυμό πορτοκάλι προς 10 σεντ του ευρώ, όταν βραδιάζει μετατρέπεται σε μια απέραντο ζωντανό λαογραφικό μουσείο. Έξυπνοι άνθρωποι οι Μαροκινοί, μαζεύονται εκεί και επιδεικνύουν στους τουρίστες εικόνες από τη μαροκινή (και όχι μόνο) παράδοση: γητευτές φιδιών, μουσικοί και χορευτές με πολύχρωμες στολές, χειρομαντεία...ό,τι μπορείτε να φανταστείτε...Στη μια άκρη της πλατείας πτυσσόμενα εστιατόρια με πάγκους και κουζίνες σερβίρουν κυρίως ψητά κρέατα και ψάρια και άλλες λιχουδιές της μαροκινής κουζίνας και αποτελούν την κυριώτερη αιτία διάρροιας για τους αμέριμνους τουρίστες. Εμείς πάντως φάγαμε και τη γλυτώσαμε. Το σκηνικό είναι οπωσδήποτε εξωτικό στα μάτια του Ευρωπαίου αλλά εμένα μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν φτιαχτό κάπως...Πας να σηκώσεις τη μηχανή σου για να φωτογραφίσεις τα φίδια ας πούμε και πλακώνουν τα παιδάκια για να ζητήσουν λεφτά ενώ η μουσική σταματάει αυτόματα και το φίδι κουρνιάζει στο καλάθι του μέχρι να πέσει ο παράς. Ίσως θα πρεπει να ανζητήσουμε το αυθεντικό χρώμα της Βόρειας Αφρικής στα χωρία ή σε χώρες "αμόλυντες" ακόμα απ' το μαζικό τουρισμό.






Το Μαρακές διαθέτει όπως θα περίμενε κανείς από μια οχυρωμένη ισλαμικη πόλη ένα δαιδαλώδες δίκτυο από σοκάκια και δρόμους όπου χάνεσαι χωρίς να το καταλάβεις και ορισμένες φορές βρίσκεις την άκρη μόνο με τη βοήθεια των ντόπιων, με κάποιο αντίτιμο βέβαια. Ήταν μάλλον πολύ πιο επικίνδυνο για τους τουρίστες στο παρελθόν αλλά οι αρχές επέβαλαν αυστηρή αστυνόμευση και η περιδιάβαση στα στενά και σκοτεινά σοκάκια είναι μάλλον ασφαλής πια...αν και ποτέ δεν ξέρεις.

Πολυτελή παλάτια το Μαρακές δε διαθέτει. Έχει ωστόσο ορισμένα μουσεία όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την ισλαμική τέχνη.

Αποκάλυψη πραγματική είναι οι κήποι Majorelle. Πρόκεται για ένα βοτανικό κήπο που δημιουργήθηκε όταν το Μαρόκο ήταν ακόμα Γαλλική αποικία και το 1980 πέρασε στην ιδιοκτησία του Yves Saint Laurent. Είναι μια πραγματική όαση που φιλοξενεί πολλά είδη Αφρικανικής χλωρίδας και το βαθύ μπλε χρώμα που διακοσμεί τα κτήρια εντός του κήπου έμεινε γνωστό ως Majorelle Blue.

Ξέχασα να μιλήσω για τα σουκ, τα παζάρια δηλαδή. Δεν είναι τόσο εντυπωσιακά όσο η κλειστή αγορά στην Πόλη, ή τα παζάρια στο Κάιρο αλλά πάλι δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα. Πέρα από τα τουριστικά είδη πωλούνται φυσικά και κάθε είδους φαγώσιμα. Ας πούμε ότι είσαι ντόπιος και θέλεις να μαγειρέψεις κοτόπουλο για τη φαμίλια σου το μεσημέρι: η κότα σφάζεται μπροστά σου και μετά το απαραίτητο ξεπουπούλιασμα είναι έτοιμη για την κατσαρόλα. Απ'την παραγωγή στην κατανάλωση!

Τώρα αυτά που λέγονται για τα παζάρια στα τουριστικά είδη ισχύουν. Ήθελα ας πούμε ένα μπολάκι στο μπλε του Μαζορέλ που σας περιέγραψα προηγουμένως και το παζάρεψα μέχρι αηδίας, μέχρι που κατάλαβα ότι το παζάρι αφορούσε μερικά λεπτά του ευρώ. Όταν επέστρεψα λίγο αργότερα για να πάρω άλλο ένα μικρότερο μπολάκι ο καταστηματάρχης σχεδόν με διαολόστειλε και είχε δίκιο.

Η μαροκινή κουζίνα τώρα εμένα δε μ'ενθουσίασε. Τα δύο πιο γνωστά πιάτα είναι το κους κους βεβαίως βεβαίως και το tagine το οποίο παρασκεύεζεται σ'ενα κεραμικό σκεύος και περιέχει λαχανικά, κρέας ή ψάρι. Είναι αρκετά υγιεινό αλλά από γεύση δε λέει και πολλά. Εν πάση περιπτώση για τέτοιου είδους θέματα υπάρχει ο Μαμαλάκης.

Στα σοκάκια της παλιάς πόλης.
Αυτό δεν οδηγεί πουθενά αλλά
έδωσε αφορμή για αυτή τη φωτογραφία

Τέλος αν και δεν υπήρχε χρόνος για βόλτες στα πέριξ της πόλης, μετά από περιδιάβαση στους φαρδείς και καθαρούς δρόμους του "αποικιακού" Μαρακές, της καινούργιας πόλης που έστησαν οι Γάλλοι, καταλήξαμε με τα πόδια (πάρτε ταξί, είναι πάμφθηνο) στους κήπους και τον ελαιώνα της Μενάρα. Στο κέντρο του κήπου υπάρχει μια βίλα και μια αρκετά μεγάλη πισίνα που φαίνεται ότι χρησιμοποιείται για αγώνες κωπηλασίας. Δε θα βρείτε τρέντυ καφέ και διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας αλλά μια εξαιρετική θέα της ορισειράς του Άτλαντα.

Τουριστικό ή όχι, το Μαρόκο είναι αξιόλογος προορισμός. Ίσως παρέα με εκατοντάδες Ευρωπαίους να σας χαλάσει η μαγεία του εξωτικού (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα) αλλά είναι ένας εξαιρετικός προορισμός και μια καλή εισαγωγή στη Βόρεια Αφρική. Αν βέβαια ανοίξουν τίποτα φτηνές πτήσεις κι απ' τον Βενιζέλο.

Η (χιονισμένη) οροσειρά του Άτλαντα από τους ελαιώνες της Μενάρα



To Tζεμαά ελ Φνα τη νύχτα