-Τώρα τι γκρινιάζεις δηλαδή;
-Δεν μπορώ άλλο. Δεν αντέχω ρε παιδί μου, πως το λένε!
-Αφού τό 'ξερες ότι θα εξελιχθεί έτσι, τώρα γιατί κλαίγεσαι;
-Ε ναι, τό 'ξερα, άλλα δεν περίμενα ότι θα' ταν τόσο δύσκολο.
-Ξεράδια ήξερες. Αφού είχες τις υποψίες σου δεν έπρεπε να δεχθείς.
-Δίκιο έχεις...Και τώρα τι μπορώ να κάνω;
-Μωρέ δίκιο έχω αλλά που να το βρω. Τι να κάνεις; Να μιλήσεις. Πως αλλιώς θα το μάθει;
-Δεν μπορώ να μιλήσω γι αυτό το θέμα. Άσε που δε θα οδηγήσει πουθενά.
-Α, κοίτα να δεις, μην τα θέλεις όλα δικά σου. Στο κάτω - κάτω δικό σου είναι το πρόβλημα και κανενός άλλου.
-Δίκιο έχεις...
-Νάτος πάλι. Αφού ξέρεις κάθε φορά ποιες θα είναι οι συνέπειες των πράξεών σου, γιατί εξακολουθεις να κάνεις τα ίδια λάθη;
-...
-Δε μιλάς ε; Κοίτα να δεις, το πρόβλημα ξέρεις ποιο είναι, η λύση επίσης. Ξεκόλλα λοιπόν.
-Αυτό θα κάνω!
-Άιντε να δούμε...
5 comments:
Πάρε μια βαθειά ανάσα και κάνε αυτό που ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις, για το δικό σου το καλό, για να κάνεις ένα βήμα πιο μπροστά. Είναι δύσκολο στην αρχή, ειδικά όταν κάνεις ένα βήμα που δεν σου "επιτρεπόταν" και δεν το ξέρεις καλά.
Κράτα τον moutsako από το χέρι και δώστου να καταλάβει φίλε.
Κοίτα να δεις που θα ιδρυθεί σχολή τελικά,σχολή αυτών που γράφουν τους διαλόγους με τον εαυτό τους.
Μην ξεχνάτε ποιά ήταν η ιδρύτρια ε :p
(τί; άλλου είδους σχόλιο περίμενες; Χάσατε! Έτσι,να πάρω το αίμα μου πίσω τώρα,φαύλε!)
Λοιπόν φιλενάδα αρχίζω να εκνευρίζομαι. Τι θα γίνει βρε κούκλα μου με το θέμα σου σήμερα? Ξυπνήσαμε δηλαδή με το χαβά του "ποιός μου κλέβει τις ιδέες"?
Χα! (όχι που δεν θα σου την έλεγα)
Φω: Σ'ευχαριστώ καλή μου. Είναι σαν να είσαι εδώ.
Φαίη: Μήπως να βάζουμε και κ(λ)όπυ ράιτ στα κειμενά μας; :p
Lucia: ε ναι :p
Moutsako : έλα ρε,εγώ χαίρομαι όταν τα βλέπω αυτά,και στην αμυδρή πιθανότητα που όντως την πήρες την ιδέα από μένα,τιμή μου είναι,όχι ευκαιρία να πουλήσω μούρη.
Αλλά,οκ,αν δεν την κάνω την διαολιά μου δεν μπορώ :p
Post a Comment