Όταν ήμουν παιδί έβλεπα συχνά τον ίδιο εφιάλτη: ήμουν λέει σε μια παραλία με τη μητέρα μου, νύχτα, και τρέχαμε να σωθούμε από την πυρκαϊά που έκαιγε στους γύρω λόφους κι έφτανε απειλητικά προς τη μεριά της θάλασσας. Βλέποντας αυτή την εικόνα από το Χαλάνδρι πριν λίγες ώρες μου ήρθαν μνήμες από αυτό το μακρινό εφιάλτη. Το αεράκι που περιμέναμε από μέρες να ανακουφίσει την ταλαιπωρημένη Αθήνα έγινε κατάρα για τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας.
Τώρα που το δάσος έγινε κάρβουνο ένα κατακόκκινο φεγγάρι φωτίζει μια νεφόπληκτη Αθήνα καλυμμένη από τις στάχτες.
2 comments:
Δεν είχα ιδέα για την πυρκαγιά...όχι ρε γαμώτο. Πάω να διαβάσω ειδήσεις.
Το κακό είναι ότι μόλις περάσει το καλοκαίρι, ίσως δε και πολύ νωρίτερα, η καταστροφή της Πάρνηθας θα ξεχαστεί και γκρινιάζουμε όλοι για την ποιότητα ζωής στο λεκανοπέδιο...μέχρι την επόμενη πυρκαγιά...
Post a Comment